BEWEEGBLOG I Een kersvers artikel over beweging, werkplezier en onderwijsvernieuwing. Vandaag spreekt Lenneke Gentle met Maike Douglas, van www.jufmaike.nl. Als sociaal werker, leerkracht, edublogger, auteur, moeder van twee en echtgenoot van auteur Jozua Douglas zijn we blij dat ze in haar drukke schema een plekje heeft gevonden voor dit interview. Lees verder voor haar persoonlijke verhaal, waar haar vuur van aan gaat, haar boeken, autonomie pakken en letterlijk in beweging komen voor je vak en je passie. En wat heeft Nelson Mandela te maken met haar Theatersessie op De Grote Beweegconferentie?
Juf Maike Douglas is blogger, leerkracht en moeder van twee kinderen. Haar website jufmaike.nl is voor leerkrachten en ouders en staat vol tips voor de ontwikkeling, herkenbare blogs, humor, actualiteit, winacties en reviews. Haar missie is kinderen helpen in hun ontwikkeling door tips te geven aan ouders, leid(st)ers en leerkrachten door goed voor zichzelf en hun vak te laten zorgen.
Juf Maike, vertel! Hoe is het allemaal begonnen?
Na de studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening wilde ik verder studeren en in het speciaal onderwijs les gaan geven. Vandaar dat ik ook de PABO heb gedaan. Op dat moment rolde ik het vak in, ondanks dat er bijna geen vacatures in het speciaal onderwijs waren. Na mijn studie ben ik gaan werken, maar ik vroeg me ook af: ‘Is dat nou alles? Voor de klas staan?’. Ik merkte namelijk dat ik graag meer wilde doen met mijn ideeën en creativiteit, dus toen ben ik met mijn website gestart. Toen de kinderen kwamen, ben ik minder voor de klas gaan staan en had ik meer tijd en aandacht voor mijn website, waardoor het bereik groeide en dit echt mijn onderneming is geworden. Ook zag ik een enorme werkdruk in het onderwijs en daar wilde ik echt wat aan doen.
Ja, dat is wel een actueel thema inderdaad. Wellicht is dat de hulpverlener in je, om wat te willen veranderen op het gebied van zelfzorg en zelfbewustzijn onder leraren. Wat signaleer je in het veld?
Er wordt heel veel geluisterd door leerkrachten naar de mensen boven hen. Er zijn meer werkzaamheden dan alleen lesgeven, je hebt je autonomie voor de klas, maar ondertussen is er heel veel administratie bij gekomen. Leerkrachten denken vaak dat dat ook allemaal moet en laten zich dus leiden door anderen en door het werk wat ze denken te moeten doen. Ik ben gaan onderzoeken wat we nu als leerkracht wél en vooral ook niet moeten doen. Het bleek dat er veel minder hoefde, maar dat is wel een ieders eigen verantwoordelijkheid om dat goed te bekijken en ook je vak bij te houden. Doordat ik dat zag, ben ik er meer over gaan schrijven en dat gaf mezelf ook een ‘schop onder de kont’, omdat ik dat zelf dan ook moest doen.
Ja precies, dus ‘practice what you preach’, haha!
Precies, haha! Daar kon ik weer over schrijven, dus dat werkte goed. Mijn eerste boek gaat over autonomie pakken, over je eigen klas én over in de school. Je kunt daar namelijk veel meer over meedenken. Mijn tweede boek, dat binnenkort volgt, gaat meer over zelfzorg in het algemeen.
Dat zijn twee mooie thema’s. Je bent hier al langer mee bezig en werkt als invaller in het onderwijs. Welke veranderingen merk jij om je heen en bij de leraren met wie je werkt en die je coacht als we het hebben over werkplezier?
Het gaat nu twee kanten op. Aan de ene kant staan de leerkrachten die er geen puf meer voor hebben, door het tekort en alle administratie, we zien helaas nog veel uitval. Aan de andere kant zijn er – gelukkig – steeds meer directeuren en besturen die het welbevinden van hun personeel van belang vinden en van binnenuit de verandering op gang brengen. Er zijn steeds meer leerkrachten die zeggen: ‘Eerst voor jezelf zorgen, daarna voor de ander’.
Dat is echt een tendens inderdaad, ook in de maatschappij, in het ouderschap bijvoorbeeld. Er wordt opvallend meer ingestoken op het sociaal emotioneel welbevinden bij kinderen. Dat hoor ik bij jou ook terug. Heeft dat iets met elkaar te maken?
Jazeker! Ik denk dat dat de basis is om verder te leren. Het wordt dus veel belangrijker om stil te staan bij ‘Hoe voel je je, is het goed, oké of minder?’. Ik zie het als een pedagogische basis om weer verder te komen, zowel voor de kinderen als de leerkrachten. Als leerkracht ben je ook een rolmodel, dus durf je gevoelens open te bespreken en maak duidelijk dat het bij iedereen de ene dag beter gaat dan de andere dag. Daar leren kinderen veel van.
Welke ambities heb je op langere termijn, wat zie je in de aankomende 5 à 10 jaar?
Ik hoop dat leerkrachten en pedagogisch medewerkers veel meer van binnenuit, zelf dingen gaan aanpassen. Van de tendens dat er veel opgelegd wordt de draai maken naar ‘dit is hoe wíj het willen en hier zijn we goed in, dus laat ons dat zelf doen’, dit is een professionele houding die we meer mogen aannemen. Hopelijk kan ik daar aan bijdragen door vragen te stellen als: ‘Waarom sta je in dit vak? Waar krijg je energie van? Waar gaat je vuur verder van branden?’. Als je dat weet, dan kun je dat inzetten in je groep en op school of opvang.
Dat is mooi, een beweging maken van binnenuit. Dan denk ik meteen aan jouw Theatersessie op De Grote Beweegconferentie. Kun je een tipje van de sluier oplichten, wat ga je doen?
Ja, als ik eraan denk, word ik er warm van en krijg ik er zin in! En precies dát wil ik ook meegeven tijdens de Theatersessie: ‘Waarom sta je in dit vak en wat is jouw vuur?’. Dat kun je uitbouwen binnen je groep, school of opvang, om dat vuur verder te laten branden. Want als je start vanuit je passies, dan weet je waar je energie van krijgt en kun je betere keuzes maken en goed voor jezelf zorgen.
Ja, ik herken zo wat je zegt, vanuit mijn ervaring in het onderwijs en de kinderopvang. Ik was moe en ging op zoek naar het energielek. Dan kom je er pas achter dat je bepaalde dingen niet meer doet waar je veel plezier uit haalde. Als je dat wel weer gaat doen, heb je gedurende de (werk)dag een constante energiestroom.
Klopt, je gaat dingen doen waar je energie van krijgt en dingen laten waar je energie van weglekt. Daar kijken we naar tijdens de Theatersessie, want een gelukkige leraar zorgt voor een gelukkige klas. Ik verzeker je, na deze theatersessie worden je werkdagen korter, terwijl je meer gedaan krijgt in die tijd! We gaan natuurlijk niet de hele tijd zitten, maar lekker veel in beweging samen, dan leer je het meest. Het is voor mij een uitdaging om dit in een uur te doen, maar ik verheug me er ontzettend op!
Mooi Maike, ik denk ook dat alle deelnemers zich kunnen herkennen in jouw verhaal. Dan tot slot, welke onderwijsquote inspireert jou in je werk?
Dat is de quote van Nelson Mandela: ‘Onderwijs is het machtigste wapen dat je kunt gebruiken om de wereld te veranderen.’ Dat sluit zo aan bij mijn verhaal, omdat ik probeer van binnenuit het vak mooier te maken. ‘The inner beauty’ van ons mooie vak moet nog meer naar buiten komen. Dan ben je nog trotser op je vak en laat je zien dat jij die professional bent.
Bezoek de Theatersessie van Juf Maike
op De Grote Beweegconferentie.
